به گزارش جهان به نقل از کیهان، این همسویى و همگرایى که دنباله‌روى از آنها را نیز در پى داشته است، به تضعیف این تشکل روحانى منجر شده و مجمع روحانیون مبارز را از اهداف و عملکردهاى گذشته دور کرده است. اگرچه در دوره‌هایى عملکرد مجمع روحانیون مبارز مثبت مى‌باشد، ولى در دوران اصلاحات به دلیل پیروى از جبهه دوم خرداد و استحاله شدگان مکتب غرب، مواضع منفى از خود به جاى گذاشته است. مواضعى که عمومآ اعتراض و متهم کردن نهادهاى قانونى نظام به جناحى عمل کردن مى‌باشد. البته در برخى موارد نباید از تقابل مجمع روحانیون مبارز با تندروهاى اصلاح‌طلب غافل بود.

در این بخش به مواضع مجمع روحانیون مبارز در قبال برخى رویدادها و حوادث سال 1379 اشاره مى‌کنیم :به دنبال فاجعه 18 تیر 1378، روزنامه‌هاى زنجیره‌اى جریان دوم خرداد به آشوبهاى رخ داده دامن زدند. در این میان روزنامه خرداد با مدیرمسؤولى عبدالله نورى (وزیر کشور خاتمى) با درج تیترهاى جهت‌دار و محرک سعى در تهییج افکار عمومى جامعه داشت. به عنوان نمونه: روزنامه خرداد در تاریخ 19 تیر 1378 با انتخاب تیتر «کوى دانشگاه تهران به خون کشیده شد» خبر از کشته شدن تعدادى از دانشجویان داد، در حالى که این خبر صحت نداشت و بنا به گفته کمیته تحقیق و تفحص خاتمى حتى یک نفر هم در این حادثه کشته نشده بود. این‌گونه بود که حفاظت اطلاعات نیروى انتظامى، ستاد احیاى امر به معروف و نهى از منکر صدا و سیما و گروهى از اقشار مختلف مردم با تنظیم شکایت‌نامه‌اى و تسلیم آن به دادگاه ویژه روحانیت، خواستار محاکمه عبدالله نورى شدند. این در حالى بود که عبدالله نورى با به‌کارگیرى عناصر مشکوک و بعضآ ضد انقلاب و لائیک، تهاجم بى‌وقفه‌اى به احکام دینى و شرعى، نهادهاى قانونى آغاز کرده بود. علاوه بر آن حمایت از عناصر ضد انقلاب و بى‌دین، ترویج فلسفه‌هاى منسوخ غرب که سرانجامى جز نهیلیسم و پوچ‌گرایى و دین گریزى نداشت، بخشى از کارنامه روزنامه خرداد بود. در کیفرخواست صادره از سوى دادگاه ویژه روحانیت، عبدالله نورى به توهین و افترا به مسؤولان و دستگاههاى وابسته به نظام و نشر اکاذیب براى تشویش اذهان عمومى، فعالیت تبلیغى علیه نظام، نشر مطالب مخالف موازین دینى، اهانت به مقدسات مذهبى، مقابله با نظرات و دیدگاههاى اصولى حضرت امام خمینى(ره) و اهانت به ایشان، ترغیب به شناسایى رژیم نامشروع صهیونیستى، تبلیغ به نفع گروهک غیرقانونى نهضت آزادى و دفاع از جبهه ملى، ترویج سیاسى قائم مقام مخلوع رهبرى (منتظرى)، تشویق به مبارزه علیه برخى احکام مسلم اسلام و القاى تضاد عقلانیت و دین، متهم گردید.

دادگاه عبدالله نورى سرانجام در روز شنبه 8 آبان 1378 به صورت علنى و در حضور هیأت منصفه در دادگاه ویژه روحانیت آغاز گردید. در جلسات این دادگاه ـ که شش جلسه به طول انجامید ـ عبدالله نورى با آزادى تمام به دفاع از خود پرداخت و دفاعیات وى سندى محکم و گویا بر انحراف او از مسیر انقلاب و افکار و ایده‌هاى ناب حضرت امام خمینى(ره) شد.

عبدالله نورى در دفاعیات خود به دفاع جانانه از نهضت آزادى و تشکیک در نامه امام خمینى(ره) در خصوص عدم مشروعیت این گروهک پرداخت. دفاع نورى از نهضت آزادى در حالى صورت مى‌گرفت که حضرت امام(ره) در اواخر سال 1366 خطاب به سیدعلى‌اکبر محتشمى‌پور (وزیر وقت کشور و عضو مجمع روحانیون مبارز) نهضت آزادى را براى هیچ امرى از امور کشور صالح ندانسته و فرموده بودند :
«نهضت به اصطلاح آزادى» طرفدار جدى وابستگى کشور ایران به آمریکاست و در این باره از هیچ کوششى فروگذار نکرده است و حمل به صحت اگر داشته باشد آن است که شاید آمریکاى جهان‌خوار (را) که هرچه بدبختى ملت مظلوم ایران و سایر ملتهاى تحت سلطه او دارند از ستمکارى اوست، بهتر از شوروى مى‌دانند و این از اشتباهات آنهاست.

به هر صورت، به حسب این پرونده‌هاى قطور و نیز ملاقاتهاى مکرر اعضاى نهضت آزادى چه در منازل خودشان و چه در سفارت آمریکا و به حسب آنچه من مشاهده کردم، از انحرافات آنها، اگر خداى متعال عنایت نفرموده بود و مدتى در حکومت موقت باقى مانده بودند، ملتهاى مظلوم به ویژه ملت عزیز ما، اکنون در زیر چنگال آمریکا و مستشاران او دست و پا مى‌زدند و اسلام عزیز چنان سیلى از این ستمکاران مى‌خورد که قرنها سر بلند نمى‌کرد».298

حمایت قاطع از منتظرى و تشکیک در نامه معروف 6 فروردین 1368 مبنى بر عزل منتظرى از قائم مقام رهبرى، اظهار تأسف نورى در عدم شناسایى رژیم اشغالگر قدس از سوى جمهورى اسلامى و ترغیب به شناسایى این رژیم و نیز دفاع از سازش با آمریکا و نکوهش مسؤولان سیاست خارجى به خاطر امتناع از مذاکره با آمریکا از دیگر موضوعاتى بود که موجب تعجب و حیرت همگان گردید. این مدعى خط امام در توجیه دفاع از نظریه ذلیلانه دوستى و ارتباط با آمریکا در دادگاه گفت :
«در جهان جدید مفهوم سلطه‌گرى عوض شده و نفس ایجاد رابطه با آمریکا منتهى به سلطه نمى‌شود».299

وقتى روزنامه خرداد متعلق به عبدالله نورى به قلم یک مقاله‌نویس افراطى جریان دوم خرداد با حمله به آرمانهاى بلند امام راحل(ره) در موضوع فلسطین نوشت: «برخى محافل در گذشته و اکنون براى کسب وجهه انقلابى، مخالفت با روند صلح [بخوانید سازش] را با عنوان اساس سیاست خارجى معرفى کرده‌اند و مى‌کنند . . .»300
کمتر کسى باور مى‌کرد که این مقاله مطابق خواست قلبى نماینده سابق حضرت امام در سپاه و جهاد سازندگى منتشر شده باشد، ولى دفاعیات عبدالله نورى در دادگاه مُهر بطلانى بر این باور زد. او در دادگاه ویژه روحانیت نه تنها مقاله فوق را تأیید کرد، بلکه نطق بلند و بالایى در حمایت از پایان دادن به دشمنى با اسرائیل غاصب نیز ایراد کرد. وى بارها در دادگاه مواضع نظام و انقلاب اسلامى در مسأله فلسطین و عدم رسمیت بخشى به اشغالگرى صهیونیستها را زیر سؤال برده و گفت :«اگر فلسطینیها خواستار صلح با اسرائیل هستند، ما کى هستیم که به دنبال جنگ باشیم!».301
-298 صحیفه امام(ره)، جلد 20، صص 481 و 482.
299 -شوکران اصلاح، ص 122.
300 -روزنامه خرداد، به تاریخ 29/10/1377.
301 -شوکران اصلاح، ص 150.

کد مطلب: 329850