به گزارش جهان به نقل از فارس، وهابیت تکفیری یکی از مشکلات دنیای کنونی مسلمانان (شیعه و سنی) است. آنها با اتهام‌های ناشایستی که به شیعیان می‌زنند باعث گمراهی مسلمانان و عده زیادی از مردم دنیا می‌شوند. گروه آیین و اندیشه خبرگزاری فارس بر آن است تا در سلسله مطالبی، به عمده‌ترین شبهاتی که وهابیت درباره شیعیان مطرح می‌کند پاسخ گوید. 
 
یکی از مسائلی که وهابیت تکفیری، آن را عَلَم کرده و شرک می‌خواند احترام و زیارت قبور بزرگان مخصوصا ائمه دین است. 
 
در این‌‏جا مخاطب ما تنها وهّابیان تندرو و تکفیری هستند، زیرا زیارت قبور بزرگان اسلام را همه فرق مسلمین- جز این گروه اندک و تکفیری- جایز مى‌‌‏شمرند، به هر حال، گروهى از وهّابى‌‏ها به ما ایراد مى‌‏کنند که چرا به زیارت پیشوایان دینى مى‌‏روید؟ آنها ما را «قبوریّون» مى‏‌نامند! 
 
مسلمین جهان، همیشه براى قبور بزرگان خود ارج قائل بوده و هستند و به زیارت آنها رفته و مى‌‏روند، تنها گروه کوچک وهّابیون تکفیری هستند که با آن، مخالفت مى‏‌کنند. 
 
فقهاى چهارگانه اهل سنّت- طبق نقل کتاب «الفقه على المذاهب الاربعه»- زیارت قبر پیامبر صلى الله علیه وآله را مستحب مى‏‌دانستند. در این کتاب چنین آمده است: «زیارت قبر پیامبر از بالاترین مستحبّات است و در مورد آن احادیث متعدّدى وارد شده است». (الفقه علی المذاهب الاربعه، ج 1 ، ص 590) 
 
وهابیت تکفیری به بعضى از روایات که در کتبشان مطرح شده، تمسّک جسته‌‏‌اند که یا سند درستى ندارد یا دلالت آن مردود است. (دقت شود) 
 
دلیل دیگر آنها این است که خیال می‌‌کنند این مسائل با توحید سازگار نیست و شرک است؛ مى‌‏پندارند زیارت قبور به مفهوم پرستش آنهاست و لابد همه مسلمین غیر از آنها، مشرک و ملحدند!! آنها متاسفانه نه معنای توحید را خوب فهمیده‌اند و نه می‌دانند شرک چیست! 
 
فوائد احترام و زیارت قبور‏ 
 
احترام به قبور گذشتگان- به خصوص قبور بزرگان و ائمه دین- سابقه‌‌‏اى بسیار طولانى دارد، از هزاران سال پیش، مردم جهان امواتشان را گرامى مى‌‌‏داشتند، و به قبور آنها- به خصوص بزرگانشان- احترام مى‌‏‌گذاشتند، که فلسفه و آثار مثبت این کار بسیار است. 
 
نخستین فایده بزرگداشت گذشتگان، نگهدارى حرمت این عزیزان است و قدرشناسى از آنان، یکى از نشانه‌‏هاى عزّت و شرف انسانى است، و سبب تشویق جوانان به پیمودن راه آنهاست. 
 
دوّمین اثر، گرفتن درس‏‌‌هاى عبرت از قبور خاموش امّا گویاى آنها، و زدودن زنگار غفلت از آیینه قلب انسان و بیدارى و هشیارى در برابر زرق و برق تخدیر کننده دنیا، و کاستن از سیطره هوا و هوس‌هاست، و به تعبیر امیرمؤمنان على علیه‌السلام مردگان بهترین واعظانند. 
 
سوّمین اثر، تسلّى خاطر بازماندگان است، چرا که مردم در کنار قبور عزیزان خود آرامش بیشترى احساس مى‌‏‌کنند. گویى در کنار خود آنها هستند و این زیارت‏‌ها از شدّت آلام آنها مى‌‌‏کاهد، به همین دلیل حتّى براى آنها که مفقودالاثر هستند، شبیه قبرى درست مى‏‌کنند و در کنار آن به یاد آنان هستند. 
 
چهارم این که بزرگ شمردن قبور بزرگان پیشین یکى از طرق حفظ میراث فرهنگى هر قوم و ملّت است، و اقوام روزگار به فرهنگ کهن خود زنده‌‌‏اند. مسلمانان جهان فرهنگ غنى و عظیمى دارند که بخش مهمّى از آن در قبور و آرامگاه‏هاى شهدا و علماى بزرگ و پیشروان علم و فرهنگ و به خصوص در مشاهد پیشوایان بزرگ دین نهفته است. حفظ و یادآورى و بزرگداشت آنها سبب حفظ اسلام و سنّت پیغمبر اکرم صلى الله علیه وآله است. 
 
چه بى سلیقه هستند کسانى که آثار پرافتخار بزرگان اسلام را در مکّه و مدینه و بعضى مناطق دیگر از میان بردند و جامعه اسلامى را گرفتار خسارت عظیمى کردند. متأسّفانه سلفى‌‏هاى نادان و عقب افتاده به بهانه‌‌‏هاى واهى، ضربات سنگینى از این طریق بر پیکر میراث فرهنگى اسلام، وارد آوردند که جبران آن ممکن نیست. 
 
پنجمین اثر این که زیارت قبور پیشوایان بزرگ دین، و تقاضاى شفاعت در پیشگاه خدا از آنان که آمیخته با توبه و انابه به درگاه الهى است، اثر معنوى فوق العاده‌‌‏اى در تربیت نفوس و پرورش اخلاق و ایمان دارد و بسیارى از گنهکاران آلوده، در جوار بارگاه ملکوتى آنان توبه کرده و مى‏‌‌کنند، و براى همیشه اصلاح مى‏‌‌شوند، و صالحان نیز به مقام‌‌‏هاى والاترى از صلاح مى‌‏‌رسند. 
 
توهّم شرک در زیارت قبور 
 
وهابیت تکفیری، به زوّار قبور ائمّه دین، بر چسب «شرک» مى‏‌‌زنند، به یقین اگر مفهوم زیارت و محتواى زیارت نامه‌‌‏ها را مى‌‌‏دانستند، از این سخن شرمنده مى‌‌‏شدند. 
 
هیچ آدم عاقلى، پیامبر صلى الله علیه وآله یا امامان علیهم‌السلام را پرستش نمى‌‏‌کند و آنها را خدای خود نمی‌داند. اصلا به فکر کسى چنین مطلبى خطور نمى‌‏‌کند، و همه مؤمنان آگاه براى اداى احترام، طلب شفاعت، جهت بر طرف کردن نیازهای مادی یا معنوی به اذن خدا، به زیارت مى‌‌‌‌‏روند. (در جای خود اثبات شده که هیچ کدام از اینها شرک نیست و به هیچ عنوان با توحید منافات ندارد و به طور جداگانه در این باره بحث خواهیم کرد.) 
 
در زیارت معروف جامعه خطاب به امامان مى‌‌‏گوییم: «إلَى اللهِ تَدْعُونَ وَ عَلَیْهِ تَدُلُّونَ وَ بِهِ تُؤْمِنُونَ وَ لَهُ تُسِلِّمُونَ وَ بِامْرِهِ تَعْمَلُونَ وَ إلَى سَبِیلِهِ تَرْشُدُونَ؛ شما امامان به سوى خدا دعوت مى‏‌‌کنید و به او دلالت مى‌‌‏کنید و به او ایمان دارید و تسلیم او هستید و مردم را به سوى راه او ارشاد مى‏‌‌نمایید». 
 
چند حدیث معروف درباره زیارت قبر پیامبر اکرم (ص) 
 
وهابیانی که زیارت قبر پیامبر اکرم (ص) را شرک می‌دانند خوب است به این احادیث توجه کنند. 
 
در حدیث معروفى که در منابع معتبر اهل سنّت آمده مى‌‏‌خوانیم که «عبدالله بن عمر» از رسول خدا صلى الله علیه وآله نقل مى‌‏کند که فرمود: «مَنْ زَارَ قَبْرِى وَجَبَتْ لَهُ شَفَاعَتِى‏؛ کسى که قبر مرا زیارت کند شفاعت من بر او حتمى است». (علامه امینی این حدیث را از 41 کتاب معروف اهل سنت، نقل کرده است. الغدیر، ج 5 ص 93) 
 
در حدیث دیگرى از همان راوى از پیغمبر اکرم صلى الله علیه وآله آمده است: «مَنْ زَارَنِى بَعْدَ مَوْتِى فَکَأَنَّمَا زَارَنِى فِى حَیَاتِى؛ هر کس مرا بعد از رحلتم زیارت کند مثل این است که در حیاتم مرا زیارت کرده باشد». (علامه امینی این حدیث را از 13 کتاب اهل سنت، نقل کرده است. همان مدرک) 
 
ضمناً از اطلاق این احادیث به خوبى استفاده مى‌‏شود «شدّ رحال» و حرکت به قصد زیارت قبر پیامبر صلى الله علیه وآله در مدینه هیچ اشکالى ندارد و بلکه از بالاترین مستحبات است.  
 
زنان و زیارت قبور 
 
زنان به خاطر عواطف رقیق‌‌‏ترى که دارند، نیاز بیشترى به زیارت قبور عزیزان خود پیدا مى‏‌کنند تا تسلّى خاطر یابند، و تجربه نشان داده که نسبت به زیارت قبور اولیاء الله نیز علاقه بیشترى دارند. 
 
امّا متأسّفانه گروه وهّابیان افراطى، به خاطر حدیث مشکوکى، زنان را به شدّت از زیارت این قبور باز مى‌‌‏دارند و حتّى در افواه عوام آنها مشهور است، زنى که بر سر قبرى حاضر شود، میّت آن زن را به صورت برهنه مادرزاد مى‌‌‏بیند! 
 
عالمى مى‌‏‌گفت به آنها گفتم قبر پیامبر صلى الله علیه وآله و خلیفه اوّل و دوّم همه در خانه «عایشه» بود و مدّت‌‏‌ها در آن حجره مى‌‏‌زیست یا رفت و آمد داشت، گیرم برهنه او براى پیامبر صلى الله علیه وآله اشکالى نداشت، براى خلیفه اوّل و دوّم چطور؟ 
 
دلیل آنها حدیثی است که به پیامبر اکرم صلى الله علیه وآله نسبت مى‏‌دهند که فرمود: «لَعَنَ الله زَائِرَاتِ القُبُورِ؛ خداوند زنان زیارت کننده قبرها را لعنت کند». و در بعضى از کتب به جاى «زائرات» «زوّارات القبور» آمده که صیغه مبالغه است. 
 
جمعى از دانشمندان اهل سنّت مانند ترمذى مى‏‌گوید: این حدیث مربوط به زمانى است که پیامبر (صلى الله علیه وآله) از آن نهى کرده بود، ولى بعداً این حکم نسخ شد. 
 
بعضى دیگر از علماى آنها گفته‌‏اند، این مربوط به زنانى است که وقت زیادى را صرف زیارت قبور مى‏‌کردند و حقوق شوهرانشان از میان مى‌‏رفت و نسخه «زوّارات» که صیغه مبالغه است، دلیل آن است. 
 
وهابیت هر چه را انکار کنند، فعل عایشه را که قبر پیامبر صلى الله علیه وآله و خلیفه اوّل و دوّم را در خانه خود جاى داده بود، نمى‌‏‌توانند انکار کنند. 
 
احادیثى داریم که مى‌‏‌گوید حضرت فاطمه زهرا (س) و عایشه به زیارت قبور مى‌‌‏رفتند؛ 
 
«إِنَّ فاطِمَةَ کانَتْ تَزُورُ قَبْرَ عَمِّها حَمْزَةَ کُلّ جُمُعَةٍ فَتُصَلّی وَتَبْکِی عِنْدَهُ؛ فاطمه زهراء، هر جمعه به زیارت قبر عمویش حمزه مى‌‏‌رفت و آنجا نماز مى‌‏‌خواند و گریه مى‌‌‏کرد.» (سنن الکبرى، ج 4، ص 132؛ مصنف عبدالرزاق، ج 3، ص 572) 
 
ابن أبى ملیکه مى‌‏گوید: «رَأَیْتُ عائِشَةَ تَزُورُ قَبْرَ أَخِیها عَبْدالرَّحْمن وَماتَ بِالْحبشی وَ قُبر بمکة؛ عایشه به زیارت قبر برادرش عبدالرحمان در مکه مى‌‏‌رفت ... او در منطقه‌‌‏اى به نام حبشى که در نزدیکى مکه است مُرد و به مکه انتقال یافت و دفن گردید.» (مصنف عبدالرزاق، ج 3، ص 570- معجم البلدان 2، 214) 
 
جنایت وهابیان نسبت به میراث فرهنگی مسلمانان 
 
قرن‏‌ها بر مسلمانان گذشت و بناهاى تاریخى و معمولى فراوانى بر قبور بزرگان اسلام بنا کردند و به زیارت این قبور مى‏‌آمدند و تبرّک مى‌‏جستند و هیچ کس از علمای اسلام، ایرادى نداشت، و در واقع یک اجماع و سیره عملى بر این کار بود و مخالفتى دیده نمى‌‌‏شد. 
 
تاریخ‌‌‏نویسانى همچون مسعودى در مروج الذهب، که در قرن چهارم هجرى مى‌‌زیست و جهانگردانى مانند ابن جبیر و ابن بطوطه که در قرون هفتم و هشتم مى‌‏‌زیستند، همگى از وجود این بناهاى باشکوه و پرعظمت در سفرنامه‏‌‌هاى خود خبر داده‏‌‌اند. 
 
تا این که ابن تیمیّه در قرن هفتم و محمّد بن عبدالوهّاب در قرن دوازدهم پیدا شدند و بناى بر قبور را بدعت و حرام و شرک پنداشتند. 
 
وهّابیان بر اثر عدم قدرت کافى علمى بر تحلیل مسائل اسلامى به خصوص مسأله توحید و شرک، گرفتار وسواس عجیبى در این مسأله شده و هر جا دستاویزى پیدا کردند به مخالفت برخاستند، در مسأله زیارت، در موضوع شفاعت، در باب بناى بر قبور و امور دیگرى از این قبیل، همه را به نحوى مخالف شرع دانسته و با مسأله «شرک» و «بدعت» پیوند زدند و با آن مخالفت نمودند و از مهم‏‌‌ترین آنها بناى بر قبور بزرگان دین بود. 
 
هم اکنون نیز در دنیاى اسلام- به جز حجاز- بناهاى عظیمى بر قبور انبیاى پیشین و بزرگان اسلامى، در کشورهاى‏ مختلف اسلامى دیده مى‌‏شود که یادآور مسائل بسیارى است؛ از مصر گرفته تا هندوستان و از الجزایر تا اندونزى همه به آثار اسلامى باقیمانده در کشورشان احترام مى‌‌‏گذارند و براى قبور بزرگان دین اهمّیّت ویژه‌‌‏اى قائل هستند. 
 
ولى در حجاز هیچ خبرى نیست، چرا؟ دلیلش عدم تحلیل صحیح نسبت به مفاهیم اسلامى است. 
 
در یک قرن گذشته واقعه تلخى در سرزمین وحى روى داد که مسلمین را از آثار تاریخى اسلامى براى همیشه محروم ساخت و آن حادثه قدرت گرفتن وهّابیّت بود. 
 
در یک حرکت هماهنگ ناپخته، تمام بناهاى تاریخى اسلامى را به بهانه شرک یا بدعت ویران کرده، و با خاک یکسان نمودند. 
 
ولى جرأت نکردند به سراغ قبر مطهّر پیغمبر اکرم صلى الله علیه وآله بروند، مبادا عموم مسلمین بر ضدّ آنها قیام کنند و به اصطلاح این «مخالفان تقیّه» از دیگر مسلمانان «تقیّه» کردند! (دقت کنید) 
 
به هر حال، حیات امّت‌‏‌ها با امور گوناگونى گره خورده است که یکى از آنها حفظ میراث‌‏‌هاى فرهنگى و آثار علمى و دینى است و با نهایت تأسّف سرزمین وحى به خصوص مکّه و مدینه بر اثر سوء تدبیر مسلمانان به دست یک جمعیّت عقب افتاده و کج‌‏‌سلیقه و متعصّب افتاد و ارزشمندترین میراث‏‌‌هاى فرهنگى اسلام با بهانه‌‌‏هاى واهى و بسیار سست بر باد رفت، میراث‏‌‌هایى که هر کدام یادآور بخش‏هاى مهمّى از تاریخ پرافتخار اسلام بود. 
 
تنها قبور امامان و بزرگان خفته در بقیع از میان نرفت، بلکه این «قوم» هر جا اثرى گرانبها از تاریخ اسلام یافتند آن را از میان بردند و از این رهگذر خسارات غیر قابل جبرانى دامان مسلمین را گرفت. 
 
این آثار تاریخى جاذبه عجیبى داشت و انسان را به اعماق تاریخ اسلام فرو مى‌‌‏برد. قبرستان بقیع که روزى منظره با شکوهى داشت و هر گوشه آن یادآور حادثه تاریخى مهمّى بود، امروز به یک بیابان زشت و بسیار بد منظره، آن هم در میان هتل‌‌‏هاى بسیار زیبا و ساختمان‏‌‌هاى پر زرق و برق، در آمده است که درهاى آهنین بى‌‌‏قواره آن فقط یکى دو ساعت از روز به روى زوّار گشوده مى‌‌‏شود آن هم فقط مردها!

کد مطلب: 317473

به گزارش جهان به نقل از فارس، یکی از مشکلات جدی مسلمانان (چه شیعه و چه سنی)، وهابیت تکفیری است و از طرفی، آشنایی با عقاید و عملکرد وهابیت تکفیری و نقد آنها یکی از نیازهای جدی جوامع مسلمان است. 
 
از این رو، سلسله مباحث وهابیت‌شناسی که توسط حضرت آیت‌الله جعفر سبحانی تدریس شده، تقدیم مخاطبان گرامی می‌ شود که از نظر می‌گذرد. 
 
ریشه‌های بدعت 
 
سخن در ریشه‌‌‌های بدعت بود. 
 
1: ریشه اول، تقدس مآبی بود که بحثش در شماره قبلی گذشت. 
 
2: اعمال سلیقه شخصی. 
 
گاهی سبب بدعت، سلیقه شخصی است،‌ یعنی سلیقه شخصی فرد ایجاب می‌‌کند که فلان کار را بکند و فلان کار را نکند، بدون اینکه دین را در نظر بگیرد. 
 
پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله در «حجة‌‌الوداع» حرکت کرد و همه مسلمان حج «اِفراد» را نیت کرده‌ بودند، حج «اِفراد» این است که اول اعمال حج را انجام می‌‌دهند و بعداً اعمال عمره را انجام می‌‌دهند، یا در همان ماه ذی‌حجه یا قبلاً در ماه رجب انجام داده‌‌‌اند،‌ وقتی که رسیدند به مکه، ‌در همان صفا و مروه، جبرئیل بر پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله نازل شد و عرض کرد یا رسول الله! به آنان امر کن که حج را به حج تمتع بر گردانند، حج «تمتع» این است که عمره را قبلاً بیاورند، بعداً اعمال حج را انجام بدهند. 
 
‌همه مسلمانان، تقریباً قبول کردند، منتها با سختی قبول کردند، چون اینها در دوران جاهلیت سالیان درازی حج «اِفراد» بجا می‌‌آوردند، عمره را همراه حج «افراد» یا نمی‌‌آوردند، یا قبلاً می‌‌آوردند، یعنی در ماه رجب می‌‌آوردند، و یا اینکه بعداً انجام می‌‌دادند، در عین حال همه قبول کردند. 
 
بعضی از صحابه گفتند: یا رسول الله! آیا می‌‌شود که ما اول، عمره را انجام بدهیم و با زنان خود نزدیکی کنیم، سپس غسل کنیم، در حالی که آب غسل از سر و ریش ما می‌‌ریزد،‌ به عرفات برویم؟ 
 
این اعمال، سلیقه شخصی است، وقتی خدا می‌‌فرماید،‌ ما باید بپذیریم، خدا می‌‌فرماید اول، عمره، بین عمره و حج شما می‌‌توانید تمتع بکنید، بعداً‌ بروید حج، این سلیقه شخصی است فلذا ما نباید سلیقه شخصی خود را در مسائل دینی مدخلیت بدهیم. 
 
مرحوم کلینی، حدیثی در باره کسانی نقل می‌‌کند که سلیقه شخصی خود را در دین اعمال می‌‌کنند و مدخلیت می‌‌دهند «أیها الناس! إِنَّمَا بَدْءُ وُقُوعِ الْفِتَنِ أَهْوَاءٌ تُتَّبَعُ وَ أَحْکَامٌ تُبْتَدَعُ یُخَالَفُ فِیهَا کِتَابُ اللَّهِ»؛ 
 
همانا ریشه فسادها و فتنه‌ها در میان مردم، تبعیت از خواسته‌هاى نفس و بدعت‌هایى است که بر خلاف قرآن صادر می‌شود. 
 
3: ‌ریشه سوم، تعصب‌های ناروا و بی جا است. 
 
‌مردم طائف یک مردم سر سخت بودند، اسلام نیاوردند، حتی رسول خدا صلی الله علیه و آله، طائف را محاصره کرد، قلعه‌ آنها قلعه بسیار محکم بود، آنها هم مقاومت کردند. از جاهایی که حضرت موفق به فتح نشد، همین جا بود. 
 
بعد از سپری شدن چند ماه، مردم طائف گفتند ما در منطقه‌‌ای زندگی می‌‌کنیم که اسلام حاکم است، بالاخره ما نمی‌‌توانیم در اینجا تنها بمانیم، از این رو هیأتی را پیش پیغمبر اکرم (ص) فرستادند که اسلام آنان را بپذیرد، پیغمبر اکرم (ص) نشسته بود، رفت و آمدها بین طرفین صورت گرفت، گفتند بین ما و شما باید یک قرار دادی نوشته شود، ‌گفتند مانعی ندارد، چه کسی بنویسد؟ ‌امیر المؤمنین، حضرت علی (ع) شروع کرد به نوشتن قرار داد، آنان گفتند ما مردم طائف حاضریم ایمان بیاوریم، منتها با چند شرط: 
 
الف: بت‌خانه ما تا یکسال و نیم برای زنان آزاد باشد. ‌حضرت علی علیه‌السلام فرمود که من یک چنین چیزی را نمی‌‌نویسم، چون اول قانون اساسی اسلام، توحید است، نمی‌شود کسانی اسلام را بپذیرند و در عین حال اولین خط از قانون اساسی اسلام را زیر پا بگذارند، فلذا سراغ کس دیگر رفتند و او نوشت. 
 
ب: شرط دوم این است که ربا برای ما حلال باشد. چون ما مردم تاجر هستیم. 
 
ج: ‌شرط سوم این است که در طائف، زنانی وجود دارند که ذوات الأعلام هستند،‌ آنها باید در عمل خود آزاد باشند. 
 
د: شرط چهارم این است که نماز خواندن برای ما مشکل است. 
 
قرارداد نامه را وقتی خدمت پیغمبر آوردند، حضرت هنگامی ‌که بند اول، بند دوم، و سوم را خواند، همه را رد کرد، هنگامی‌ که به بند دوم رسید، فرمود قرآن می‌گوید: «یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّـهَ وَذرُوا مَا بَقِی مِنَ الرِّبَا إِن کنتُم مُّؤْمِنِینَ» ?البقرة/ 278? 
 
هنگامی ‌که به مسئله زنا رسید، آیه دیگر را خواند. «وَلَا تَقْرَبُوا الزِّنَا إِنَّهُ کانَ فَاحِشَةً وَسَاءَ سَبِیلًا» (الإسراء/ 32) 
 
هنگامی ‌که به بند نماز نخواندن رسید، فرمود: «لا خیر فی دین لیس فیه صلاة له» (در دینی که نماز ندارد خیری نیست) 
 
در حقیقت آنها می‌‌‌خواستند تعصب‌‌های قبیله‌ای را جزء دین بکنند، که پیغمبر اکرم (ص) همه‌ اینها را نفی کرد. 
 
بنابراین، بدعت‌های کلان مسئله‌ دیگری است، اما بدعت‌های جزئی، گاهی ریشه در مقدس‌مآبی افراد دارد و گاهی اعمال سلیقه است و گاهی تعصب‌های ناروا و بی جاست. 
 
مسلمان باید اینها را کنار بگذارد و سپس نگاه کند و ببیند اگر این چیز تازه و نو در دین ریشه دارد، اصلاً این بدعت نیست، اما اگر ریشه در دین ندارد، باید دید که از جهات دیگر، حلال است یا حرام. 
 
آیا سجده بر مهر بدعت است؟ / آیا سجده بر تربت امام حسین علیه‌السلام بدعت است؟ 
 
ما بر مهری که از خاک درست شده سجده می‌کنیم. بر تربت حسین بن علی علیهما‌السلام سجده می‌کنیم، ‌هنگامی‌ که وهابی‌ها سجده ما را بر تربت و مهر می‌بینند، می‌‌گویند این بدعت است، چرا بدعت باشد و حال آنکه ریشه در سنت رسول خدا (ص) دارد، «جعلت لی الأرض مسجداً و طهوراً»، زمین برای من هم سجده گاه است و هم مطهّر، چنانچه جُنب بشویم، دست‌ها را بر خاک می‌‌زنیم و بر صورت و دست خود می‌‌کشیم، این مایه طهارت ما است، زمین هم سجده گاه ماست و هم مایه طهور، همان که مطهر است، ‌همان هم سجده گاه است،. 
 
مطهر، فرش نیست، مطهر، خاک است، منتها خاک همه جا گیر نمی‌‌آید، مثلاً اگر در مسجد برویم، خاک گیر نمی‌آید، یا اگر مدینه برویم، همه‌ جا مفروش است، دین ما می‌گوید «جعلت لی الأرض مسجداً و طهوراً»، ناچاریم که خاک پاکی را از یک سر زمینی که خاکش با خون بهترین انسان مانند حسین بن علی، عجین شده است، مهر بسازیم و بر آن سجده کنیم. 
 
البته خاک به این شکلی که الآن به صورت مهر در آمده در قرآن و حدیث نیست، اما ریشه دارد، ریشه در حدیث رسول الله صلی الله علیه و آله دارد که فرمود زمین برای ما سجده گاه است، زمین (خاک و سنگ و ...) همه جا گیر نمی‌‌آید، از این رو مقداری خاک را از خاک کربلا یا جاهای دیگر به صورت مهر در می‌آوریم و بر روی آن سجده می‌کنیم. 
 
امام صادق علیه‌السلام جا نمازی داشت، خاک کربلا در آن جانمازش بود و بر آن سجده می‌کرد و می‌فرمود سجده بر خاک کربلا، نماز را از هفت حجاب بالا می‌برد. 
 
بنابراین، سجده بر مهر و تربت کربلا، عین دین است، زیرا پیغمبر اکرم (ص) بر خاک سجده کرده، مهر هم از خاک درست شده است نه از چیز دیگر. 
 
آیا سجده بر حصیر، بدعت است؟ 
 
وهابی‌ها می‌‌گویند سجده بر حصیر بدعت است و حال آنکه پیغمبر اکرم (ص) بر حصیر، سجده کرده است. روایات زیادی داریم که پیغمبر اکرم (ص) بر بواری و حصیر سجده کرده است، پس سجده بر مهر و خاک و بواری و حصیر جایز است هر چند در زمان پیغمبر (ص) به این شکل کنونی نبوده‌اند، ولی اصل و ریشه‌‌اش به صورت کلی بوده است و ما هم عمل به آن کلی می‌کنیم. 
 
اکنون سنت‌ها، بدعت شده و بدعت‌ها، سنت شده است 
 
اکنون سنت‌ها، بدعت شده و بدعت‌ها، سنت شده است. به بیان دیگر، سنت را بدعت می‌‌پندارند، و بدعت را سنت؛ سجده بر فرش، بدعت بود، الآن سنت شده است، اما سجده بر خاک که پیغمبر (ص) و صحابه سجده می‌‌کردند، بدعت شده است! 
 
حتی پیغمبر و صحابه بر ریگ‌های داغ سجده می‌‌کردند، گاهی از اوقات ریگ‌ها را می‌‌گرفتند و با دست‌شان خنک می‌‌کردند تا بتوانند بر آن سجده کنند. 
 
رسول خدا (ص) مردی را دید که عمامه را بر پیشانی پیچیده و بر آن سجده می‌‌کند، پیغمبر اکرم (ص) عمامه را از پیشانی او کنار زد و فرمود: پیشانی خود را آلوده به خاک کن و سجده بر خاک کن، که اعلی درجه خضوع در پیشگاه خداست.

کد مطلب: 317488

به گزارش جهان به نقل از فارس، سردار سالار آبنوش در جمع بسیجیان در مسجد امام حسن عسگری (ع) با اشاره به یکی از خاطرات محافظان رهبر فرزانه انقلاب اظهار کرد: این محافظ در خاطراتش به بنده گفت، ما همیشه قبل از دیدار مقام معظم رهبری با خانواده‌ شهدا هماهنگی‌های لازم را انجام می‌دهیم و حتی یک تیم قبل از این دیدار به محل مربوط می‌فرستیم تا همه شرایط را از نظر امنیتی بررسی کنند. 
 
همچنین قبل از دیدار مقام معظم رهبری با خانواده شهدا به این خانواده‌ها اطلاع می‌دهیم که یکی از مسئولان کشوری می‌خواهد با شما ملاقات کند تا اگر می‌خواهند منزلشان را تمیز و آب و جارو کنند، این کار را انجام دهند تا فضای خانه برای این ملاقات بهتر مهیا شود و کمتر شده به آنان بگوییم که حضرت آقا می‌خواهد با شما دیدار کند. 
 
این محافظ مقام معظم رهبری در ادامه بیان خاطراتشان به بنده می‌گوید: بعد از ظهر یک روز تابستان امسال رهبر فرزانه انقلاب به ما محافظان فرمودند که آماده شوید تا به خانواده یکی از شهیدان سر بزنیم. 
 
ما در جواب ایشان پاسخ دادیم که هماهنگی‌های لازم صورت نگرفته اجازه دهید اقدامات لازم را انجام دهیم، ولی ایشان با قاطعیت گفتند برای دیدار با خانواده شهید آماده شوید تا حرکت کنیم. 
 
ما که همیشه گوش به فرمان رهبری هستیم دستور ایشان را اجرا کردیم و سوار ماشین شدیم و به محلی که رهبری فرمودند حرکت کردیم، در داخل ماشین با پادگان بسیج تماس گرفتم و گفتم در این محل چند خانواده شهید است که بهم پاسخ دادند در محل فوق خانواده یک فرزند شهید، دو فرزند شهید و سه فرزند شهید وجود دارد. 
 
مقام معظم رهبری به من فرمودند خانواده دو فرزند شهید درسته و به این خانواده سر بزنیم که بنده آدرس را بلافاصله از پادگان بسیج گرفتم و به همان آدرس رفتیم پس از اینکه به محله مربوط رسیدیم با ماشین وارد کوچه شدیم تا خانه مورد نظر را پیدا کنیم، در حین حرکت با ماشین در داخل کوچه مقام معظم رهبری به من اشاره کردند و فرمودند همین منزل است در این خانه را بزنید. 
 
بنده از ماشین پیاده شدم تا درب خانه‌ را بزنم و از صاحب آن خانه بپرسم که این جا منزل همان مادر دو شهید است یا نه! صاحب این خانه در را باز کرد و یک‌دفعه از من پرسید پس حضرت آقا کو؟ من که از سئوال این مادر شهید بسیار تعجب کرده و در مبهوت بودم، در پاسخ به ایشان گفتم منظورتان چیست کدام آقا؟ 
 
این مادر شهید به من جواب دادند من را اذیت نکن مقام معظم رهبری را می‌گویم در حال گفتن این کلمات بود که سرش را از درب منزل بیرون آورد و حضرت آقا را در ماشین دید و به ایشان ضمن خوش‌آمدگویی فرمودند بفرمایید داخل، بنده از صبح منتظر ورود شما هستم. 
 
جالب اینجاست این مادر دو فرزند شهید از صبح برای ورود مقام معظم رهبری به منزلشان خانه را تمیز و مرتب کرده و حیاط را آب و جارو زده بودند، ما محافظان رهبری که از اتفاق این ماجرا سخت در حیرت و مبهوت بودیم با تعارف کردن این مادر وارد منزل شدیم. 
 
بعد از اینکه نشستیم مادر این دو فرزند شهید بعد از خوش‌آمدگویی ماجرا را برایمان تعریف کرد و گفتند: من دیشب دو فرزند شهیدم را به همراه امام خمینی (ره) در خواب دیدم که فرزندانمان رو به من کرده و گفتند فردا سیدعلی میهمان شما است خانه را برای ورود ایشان مهیا کن، به همین دلیل من از صبح که بیدار شدم خانه را مرتب کرده و لحظه‌ شماری می‌کردم تا شما به منزل ما تشریف بیاورید. 
 
ولی حضرت آقا رهبر کبیر انقلاب یک جمله به من فرمودند و گفتند حتما این پیام را به شما بگویم که در این لحظه مقام معظم رهبری بلافاصله با شوق فرمودند بگو مادر جان درباره من گفتند، ایشان چه پیامی برای من داشتند. 
 
مادر شهید در پاسخ گفتند ایشان فرمودند که به سید علی بگو پیروزی نزدیک است و صاحب ما می‌آید و خدا از شما محافظت می‌کند. 
 
فرمانده سپاه صاحب‌الامر (عج) استان قزوین در ادامه این خاطره گفت: ما باید تابع و مطیع مطلق ولایت‌فقیه باشیم تا با تبعیت از ایشان در برابر دشمنان اسلام به پیروزی برسیم و مطمئن باشید که خدا یار و یاور ما خواهد بود.

کد مطلب: 317457

به گزارش جهان به نقل از جام، سند سری که اخیرا در پایگاه ویکی لیکس منشر شد، نشان می دهد هیلاری کلینتون وزیر خارجه آمریکا اذعان کرده است عربستان اولین منبع حمایت مالی از گروه های تروریستی در جهان است. کلینتون در این سند هشدار داده است که حامیان سعودی قوی ترین منابع حمایت مالی از تروریست ها در جهان هستند. این سند همچنین نشان می دهد کلینتون از مسئولان عربستان خواسته است این مسئله را به عنوان یک اولویت استراتژیک که چالشی موجود و مداوم به شمار می رود حل و فصل کنند. وی می افزاید القاعده، طالبان و گروه لشکر طیبه در پاکستان از جمله بارزترین گروه های تروریستی هستند که چنین کمک هایی دریافت می کنند.


ظاهرا درخواست ولی نعمت آل سعود برای سر و سامان دادن به این اوضاع اسف بار، ملک عبدالله را آنچنان جوگیر کرده که وی سوابق عربستان سعودی در حمایت از وهابیت، گروه های افراطی و تروریسم را به یکباره از یاد برده و به فکر مبارزه قاطعانه با تروریست ها افتاده است!

پادشاه سعودی که سایت العربیه وی را "خادم حرمین شریفین" می خواند، نسبت به خطر ترویسم هشدار داده است. ملک عبدالله خواستار تاسیس و فعال سازی مرکز بین المللی مبارزه با تروریسم شد و اعلام داشت که پادشاهی سعودی 100 میلیون دلار برای کمک به این مرکز و فعال سازی آن زیر نظر سازمان ملل متحد، ارائه می کند!


العربیه در این باره می نویسد: «ملک عبد الله بن عبد العزیز، فرا رسیدن عید مبارک فطر را به ملت های اسلامی و عربی تبریک گفت. وی همچنین در این پیام، حزن و اندوه خود را در قبال واقعیت های دردناک و آینده مجهولی که امت اسلامی و عربی با آن دست به گریبان است، ابراز کرده است. این اظهارات در پیام پادشاه سعودی بیان شده که متن آن را به نیابت از او، عبد العزیز خوجه وزیر اطلاع رسانی قرائت کرد.»

پادشاه سعودی در پیام خود، بر منبر وعظ نشسته! و اظهار داشته است: «روح و جان مرا اندوهی ناشی از واقیت های دردناک و آینده مجهولی که امت اسلامی و عربی با آن دست به گریبان است، فرا گرفته است؛ وضعیتی که تنش ها و شعارهایی در آن نهفته شده که از شر آن ها تنها باید به خدا پناه برد، وضعیتی که دشمنان قسم خورده با به وجود آمدن آن جشن و شادی برپا کردند چرا که در آن فرصتی تاریخی برای خود یافتند تا کشتن بی گناهان را مباح کنند، مردم را بترسانند و به حریم ها تجاوز کنند.


این وضعیت با تروریسم فکری پشتیبانی می شود که با نظریه های حزبی اش همه این اعمال را مباح کرده است، در راه مطامع سیاسی خود از همه ابزارهای تفسیر و دورغ پردازی به مردم هم بهره می برد تا متون شرع حنیف را آن گونه که مراد خود است منحرف کند، پس بخش هایی از این متون گاهی حذف می شود و بخش هایی دیگر بنا به ضرورت، موقعیت و هدف، آشکار می شود؛ و این سرقت فکری در تفسیرها و تحرکات خود، لباس دین و تعلق به خدا را به تن کرده در حالی که دین خدا از آن مبرا است. اما این چیزی به جز مطامع و شهوات نیست که محیط مناسب آن مورد هدف هر جاهلی قرار گرفته که گمان می کند هر سخن جاری شده بر زبان طمعکار تهییج گری از آن خدا است، در حالیکه تفکر و تعقل او کور شده است.


تسلی خاطر همه ما در این است که فرمان خداوند چیره خواهد شد و آنان از طریق ستمهایشان ابزار تروریسم، و توجیه گر فساد شده اند و در مسیر ویران سازی ارزش های بلند اسلامی و معانی بلندش گام بر می دارند. و به اذن خدا روزی جزیشان را خواهند دید که خداوند بزرگ می فرماید (ولا تحسبن الله غافلاً عما یعمل الظالمون إنما یؤخرهم لیوم تشخص فیه الأبصار). آن ها لباس اصلاح بر تن کرده اما دروغ گفتند و عقل های ساده را ربوده، گمراه شده و گمراه کردند، عملکرد آن ها به گفته خداوند متعال (ویسعون فی الارض فسادا والله لا یحب المفسدین) ، تقوای خدا را در سنت های خود رعایت نمی کنند و اهمیتی به پیامدهای گفتارها و رفتارهای خود نمی دهند. ""نباید از یاد برد که فکر منحرف – که بری ایجاد شکاف در پهلوی امت اسلام تاسیس شد- بزرگترین خطری است که ویرانگرتر از دشمن در کمین در کمین امت ما نشسته است. اما این سنت خدا در آفریتش است و انشاء الله آینده امت ما به خیر خواهد بود و هیچ مفسد فی الارض و ظلم کننده به خود و به دیگران از عاقبت رفتار و کردار خود در امان نخواهد بود که خداوند فرمود (و سیعلم الذین ظلموا ای منقلب ینقلبون).»


وی با تاکید بر "ضرورت از میان بردن نیروهای کینه ورز و تندرو" می افزاید: «در همین راستا، پادشاهی سعودی، 100 میلیون دلار برای حمایت از این مرکز و فعال سازی آن زیر چتر سازمان ملل متحد ارائه می دهد. از همه ملت های جهان هم می خواهیم برای چیره شدن بر نیروهای کینه ورز، تندرو و جنایت پیشه، یاری رسان باشند. این وظیفه هرکس است که تروریسم را تهدید کننده امت های ما و صلح و ثبات جهانی می بیند. هر کس در این زمینه کم کاری کند، خود را در دایره شک ها و تهمت ها قرار می دهد. هیچ کوتاهی در این راه پذیرفتنی نیست، هیچ راه میانه ای وجود ندارد. تا زمانی که تلاش هایمان را یک کاسه و هم مسیر نکنیم و به تعهدها و میثاق هایمان عمل نکنیم، در مقابل این شر پیروز نمی شویم، همه گان باید امانت تاریخی خود را به جا آورده و به مسئولیت های کامل خود در مقابل هر آن چه که امنیت و صلح جهانی را به خطر می اندازد عمل کنند. رخدادهای تاریخ معاصر برای ما بصیرت و موعظه است در سنت آفریده جهان که می فرماید (و اتقوا فتنة لا تصیبن الذین ظلموا منکم خاصة)...، از خداوند می خواهم مسیر صلاح را برای ما هموار کند، ما را به خیر برای امتمان رهنمون سازد، به ما عزتی شکست ناپذیر و قدرتی نستوه ارزانی فرماید. او بهترین مولا و بهترین یاری رسان است.»

کد مطلب: 305652